Γράφω από τότε που έμαθα να γράφω και διαβάζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Σπούδασα θεατρολογία στο Καποδιστριακό και δημοσιογραφία στο Εργαστήρι. Δεν τα πάω πολύ καλά με τον ύπνο, τις μελιτζάνες και τους φανατικούς οπαδούς του οτιδήποτε - σε όλα τα υπόλοιπα θα τα βρούμε. Επαγγελματικά, γράφω, διαβάζω και μιλάω (από τη συχνότητα της ΕραΣπορ) από την εποχή που οι εφημερίδες ζύγιζαν έναν τόνο και τα περιοδικά φιλοξενούσαν έναν τόνο παραγωγές. Στο Oneman βρίσκομαι γιατί είναι ένα καταπληκτικό μέρος για να γράφει και να διαβάζει κανείς. Όταν μεγαλώσω θα γίνω εξερευνητής και θα ανακαλύψω τη θαμμένη σήραγγα που ενώνει τον Αισχύλο με τον Τζορτζ Ρομέρο.

Ξεκίνησα τη δημοσιογραφία μικρός, ηχογραφώντας σε κασετόφωνο εκπομπές με τον κολλητό μου και (αυτό)σχεδιάζοντας τη δική μου εφημερίδα στην τρυφερή ηλικία των 10 ετών. Μεγαλώνοντας, παραλίγο να κάνω στροφή προς τις οικονομικές σπουδές, γλιτώνοντας το ατύχημα στο τσακ. Μόλις συνήλθα, αποφάσισα να σπουδάσω Επικοινωνία και ΜΜΕ κι έπειτα από στάσεις σε Αθλητική Ηχώ, Ταχυδρόμο και Mad TV, βρέθηκα να αυτοσχεδιάζω στο ONEMAN. Προτιμώ το μπάσκετ από το ποδόσφαιρο, την πίτσα από το σουβλάκι και την κόκα κόλα από το νερό. Τρώω κάθε μέρα φέτα.

Πολλές ώρες μπροστά στην τηλεόραση, πολύ πιάσιμο στα χέρια από το διάβασμα στο κρεβάτι, πολύ δυνατά μουσική όταν διάβαζα για το σχολείο και πολλά λεφτά πεταμένα σε κακές ταινίες, απλά γιατί έπρεπε επειγόντως να μπω σε αίθουσα κινηματογράφου. Σπούδασα κάτι από Επικοινωνία και κάτι από Πολιτισμό στο Πάντειο κι αφού ξημεροβραδιαζόμουν που ξημεροβραδιαζόμουν όλη μέρα να μιλάω για ταινίες και το LOST σε ξένα fora, έκατσα και σκέφτηκα πώς θα μπορούσα να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα. Αφού πήρα μια γεύση από τον έντυπο Τύπο, μ’ έφερε ο δρόμος μου απ’ το PopCode. Πιστεύω ότι ο Superman είναι καλύτερος από τον Batman και πως η αλήθεια κρύβεται στο Lion King.

Πάνω που το είχα πάρει απόφαση να μη ξανασχοληθώ με τη δημοσιογραφία, τελικά η ζωή τα 'φερε έτσι ώστε να ασχοληθώ με το πιο ζωτικό κομμάτι της, αυτό που βγάζεις μούφα θέματα κατευθείαν απ' το μυαλό σου. Έχω περάσει απ' το Luben, έχω κάνει μια μεγάλη στάση δύο ετών στο Provocateur και έχω κάνει τον Καμμένο να διαβάσει ψεύτικο κείμενο μου ως αληθινό στο debate των πολιτικών αρχηγών. Αυτό σημαίνει ότι άγγιξα το ταβάνι μου από νωρίς. Τώρα απλά επιβιώνω.

Έμαθα να κολυμπώ στα βαθιά από μικρός και χωρίς μπρατσάκια. Κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά. Φαν του ήλιου και της θάλασσας βλέπεις. Σπούδασα Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και για κάποιο λόγο ολοκλήρωσα και το μεταπτυχιακό της σχολής στα Digital Media. Έγραφα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Σε τετράδια, σε βιβλία, σε τοίχους (σόρρυ). Έπειτα, ήρθαν διάφορα blogs, το Sport24, το Contra και τώρα το Oneman, όπου (για κακή τους τύχη) με άφησαν ανεξέλεγκτο και γράφω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι. Λάτρης των συνεντεύξεων, της φωτογραφίας και κλασσικός τηλεορασάκιας. Αγαπημένη μου σειρά ήταν, είναι και (λογικά) θα είναι το Prison Break. Έχω μελετήσει το Playbook του Barney και σχεδόν όλες τις ατάκες του Harvey.

Στα 28 μου σπουδάζω ακόμα περιμένοντας να χτιστεί η αμύθητη περιουσία που σου υπόσχεται το να κάνεις διδακτορικό στη γλωσσολογία. 5 χρόνια αρχισυντάκτης στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΣΚΡΑ-punk και φιλόλογος. 6,5 χρόνια. Βάζελος που γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία, λάτρης του Πέδρο Ρούλφο, των Radiohead, του Kendrick Lamar, του HBO και του Καρεμπέ όταν δεν ήταν άρχοντας στο κέντρο. Η millenial εκδοχή του Νίκου Τσιαμτσίκα στην υπηρεσία του Oneman.

Όταν σταμάτησα να κάνω τον οδηγό, τον γραμματέα, τον σερβιτόρο, τον barman και τον καθηγητή, ο δρόμος με έφερε από σπόντα στην Imako και άρχισα να γράφω σε site και περιοδικά. Στην αρχή τα gadget νόμιζα ότι ήταν το φόρτε μου αλλά τελικά όταν ήρθα σε επαφή με το Esquire κατάλαβα ότι όλα αυτά τα αντρικά είναι πιο θελκτικά. Ειδικά όταν τα γράφεις στο ΟΝΕΜΑΝ και μπορείς πολύ απλά να μιλάς για αυτά που αγαπάς. Τα bars, τις σειρές και τα spirits.

Όλα έδειχναν ότι θα γράφω μόνο ευχές σε κάρτες γενεθλίων, αλλά ξαφνικά βρέθηκα στο ΜΑΧ, μετά από χρόνια στο Cosmo.gr της 24Media κι από κει στο ΟΝΕΜΑΝ. Στον ελεύθερο χρόνο μου πηγαίνω σε ματς της Α2, στα σινεμά του κέντρου και γράφω το πρώτο μου μυθιστόρημα. Συγγραφέας της 'Δευτέρας' (εκδ. Key Books).

Γεννήθηκα σε ένα μέρος που το γρασίδι είναι πράσινο και τα κορίτσια όμορφα. Σπούδασα Επικοινωνία, συνέχισα με Διεθνείς Σχέσεις και Πολιτική θεωρία, μπήκα για πλάκα τo 2006 στον κόσμο του ανδρικού lifestyle και έμελλε να μείνω σε αυτόν μέχρι σήμερα. Εδώ και σχεδόν 4 χρόνια είμαι στην 24Media και το Oneman για να γράφω την άποψή μου, να μοιράζομαι ενδιαφέρουσες ιστορίες, να νοσταλγώ όσα πρέπει και να υπενθυμίζω στον κόσμο ότι οι άνδρες δεν είναι μόνο πίτσα, μπάλα, μπίρα. Γράφω με την ίδια σοβαρότητα για την πολιτική του φόβου και την Όλγα Φαρμάκη και ακολουθώ πιστά το τρίπτυχο αυγό – bacon – μαγιονέζα.

Τα πρώτα κωμικά ερεθίσματα που είχα είναι τα Αστερίξ και ο Αρκάς. Από τότε, ήθελα απλά να φτιάχνω αστεία πράγματα. Κι όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν σου δίνει μια επταετία με λάθος επιλογές και κατάθλιψη. Τελικά όμως έφτασα να κάνω stand up comedy, να γράφω και παίζω στην κωμική εκπομπή Cineλθετε και να γράφω σκέτο στο Oneman. Πιστεύω ότι είμαι πιο αστείος από τον αστείο της παρέας σου μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Μου αρέσει ο Whedon, ο Louis CΚ, η κεφαλιά του Ντέμη με τη Ρεάλ και προτιμώ τους Maiden με Di’Anno.